Welke gek kiest er voor een studie Nederlands aan de Universiteit van Utrecht? In 1990 naast zo’n 90 andere eerstejaars ook ik. Dat was hoe het begon. Mijn studietijd was een heilige periode, een wezenlijke op-kamers tijd die ik iedereen toe wens. Rond 1996 studeerde minder dan de helft van die 90 enthousiastelingen af. De een op Syntaxis, de ander op Letterkunde. Semantiek was niet populair, Taalbeheersing en Communicatiekunde wel. In het verre Utrecht van boven de rivieren had ik al snel twee Brabantse vriendinnen te pakken. Een soort drie-eenheid. Stilaan kwamen daar andere vriendinnen bij en ook een vriend.
Jozef op de Mariaplaats
Op zondag 19 november jl. was het zover. De twee andere meiden van die drie-eenheid en ik hebben elkaar nog vaker opgezocht, maar de rest stond voor mij al 21 jaar lang op “uit”. Hoe fantastisch is het dan om in hartje Utrecht een lunch te hebben met elkaar? Dezelfde vrouwen, dezelfde Jan-Kees, die direct weer de binding voelen die ze ooit tot elkaar bracht. Veel te kort, veel te veel te vertellen. Prachtige verhalen, ook verdrietige gebeurtenissen. Nog steeds een rook-clubje dat dit keer naar buiten moest gaan.
Reünie
Het woord reünie is niet voor niets zo een mooi woord. Samen weer 1 zijn, samen weer voelen wat we hadden en nog steeds hebben. Je moet blijkbaar Nederlands gestudeerd hebben om je druk te maken over literatuur en lezen, het luisteren, spreken en schrijven van onze taal. Niet dat we alles tot uit den treure willen plat debatteren – al vonden we dat heel leerzame colleges – wel hebben we toen geleerd hoe het was om eenieder te horen en te zien. Vanuit onze passie voor onze studie Nederlands.
Dankjewel Chantal (vlg keer erbij), Damiet, Yvonne, Danielle, Edith, Alice, Caroline en jaja Jan-Kees voor zo veel ouderwetse blijdschap.
Loes Live & Learn helpt jou en jouw bedrijf graag om dat echte teamgevoel vast te houden