Cactussen en Trupialen

Licht

Als de nummerborden ieder jaar een andere kleur hebben en er staat op dat nummerbord de tekst: “Aruba, one happy island”? Dan kun je toch niet anders dan blij worden? Dan maakt het toch niet uit dat de wegen hobbelig zijn? Dan lach je toch om al dat stof op je voorruit? Dan maak je je toch minder druk om verkeersregels, want op oogcontact rijden gaat toch eigenlijk net zo goed? En als je dan om je heen kijkt naar al die gekleurde huizen, scholen en bedrijfsgebouwen? Dan kom je er toch niet omheen om kritisch naar je eigen, veel te strak ingerichte en kleurloze woonkamer te kijken? Dan realiseer je je toch hoe strak we alles hier hebben aangelegd en hoezeer we een eenheidsworst zijn?

Warmte

Aruba is warm. Het zand op de parelwitte stranden niet hoor. Het is ander zand dan bijvoorbeeld het zand op Europese stranden. Het is koraalzand en het wordt nooit te heet onder je voeten. De wind is warm, de zee is warm, de mensen zijn warm. Wat voelde ik me weer even thuis. Wat was het fijn om lieve vrienden terug te zien en zomaar weer de draad van bijna 7 jaar geleden op te pakken. Hoe waardevol om oud-collega’s te omhelzen, uitgenodigd te worden en voelbaar welkom te zijn. Wat kwam er veel terug aan herinneringen en ervaringen. En ook dat beetje Papiamento kwam terug. Noem je dit heimwee?

Rijbewijs

Het kan geen toeval zijn dat mijn lief Matthijs zijn rijbewijs was vergeten. Hij vond het wel relaxed om een privé chauffeuse te hebben. En ik? Ik reed maar wat graag rond over “mijn” eiland. Resultaat: 1500 foto’s, waarvan 10 met Matthijs erop, 300 met mij erop en 1190 met andere, nog veel mooiere, kiekjes. Wat ben ik letterlijk en figuurlijk 2 weken ver weg geweest. Wat was het fantastisch om Aruba weer even op te slurpen.

Therapeutisch

Deze vakantie was therapeutisch. Zoals mijn goede vriend Bert al altijd zei: “even een rondje therapie hoor” en dan reden we lekker langs Eagle Beach en we namen de bijna onmogelijk blauwe kleurtinten van de zee in ons op. Dan word je wel stil, dan besef je heel snel wat je allemaal hebt en dan vind je jezelf al snel een zeurpiet als je ook maar durft te klagen over een akkefietje.

Radisson ontbijt en de Indo

Fenomenaal om in de prachtige tuin van het Radisson hotel te ontbijten. Sowieso mis ik het om mijn zakelijke afspraken niet om 08.00 te plannen met een ontbijt en gratis prachtig uitzicht. Wat een weelde, wat een luxe. En ook wat duur. Gelukkig staat de lokale Indo garant voor geweldig,  goedkoop, Indonesisch en Surinaams eten. Noem mij maar een gerecht of type eten, werkelijk alles kun je in Aruba eten. Van lokaal, tot superdeluxe, van stamppot tot sushi.

Trupialen en cactussen

De Trupiaal op een cactus, zacht op en neer wiegend door de wind. Hoe kan zo’n vogeltje toch zo content op zo’n spitse cactus zitten? Frikedel (gefrituurde viskoek), Pan Bati (plat brood) en Batido (verse fruitshake). Waarom serveer ik het hier nooit? Als workout de Hooiberg op. Waarom klim ik hier niet dagelijks ergens op om van het uitzicht te genieten? Vele culturen en een smeltkroes. Waarom doe ik hier niet meer met het aanmoedigen van integratie?

Koeien en ankers

Zoals je leest, vele vragen die me uitdagen en die om een antwoord verlegen zitten. Een van de vragen waarop ik wel al antwoord heb gekregen is de volgende. Waar gedij ik het beste? Is dat een saai koud Nederlands kikkerlandje of is dat een warm relaxed Aruba? Of is dat een omgeving waar ik nog nooit geweest ben en waar ik ook best zou willen wonen? Ik vraag het me niet meer af. Saai maar waar.

Het is hier, tussen de koeien in de Nederlandse weilanden. Serieus: ik kan mijn auto naast een weiland parkeren en genietend naar de koeien staren. Paarden en geiten mogen ook. Sterker nog: ik geniet van grijze luchten en motregen. Een paraplu gebruik ik niet. Ik vind het geweldig om onze vele weerstypen aan den lijve te ervaren. Ik trek me meestal niets aan van klagers en negatievelingen, ik zie de warme en oprechte glimlach van een Arubaanse vriend(in) voor me. Ik begin de dag met “Bon Bini”, want dat klinkt nou eenmaal zonniger dan “Welkom”. Voor mij is dat een anker, de goede ervaringen van mijn Arubaanse leefperiode heb ik verankerd. En iedere dag kan ik dat anker aanboren. Het is namelijk van mij. Wat ben ik rijk.

Herken jij dergelijke innerlijke dialogen en dilemma’s? Je mag altijd contact met me opnemen. Ik help je graag met het verankeren van de voor jou fijne overtuigingen.

 

Je las een verhaal van Marloes

Reageren mag altijd door mij een email te sturen en delen mag ook. Wat ook mag, is doorklikken naar het aanbod op de website:

Training & Coaching

Ontvang de nieuwste verhalen in je inbox

Ik beloof je dat ik zorgvuldig met je gegevens om zal gaan. Je kunt je op elk gewenst moment uitschrijven.