Het voelt heel onwerkelijk, ook wel stoer, bovenal als “in mijn blote billen op straat.” Er ligt een boek op tafel en het is mijn eigen Blogboek, een cadeau voor mijn 50e verjaardag.
Verhalen doorgeven
Een schrijver is een verhalenverteller, zo voelt hij dat. Diep van binnen woelt er iets dat hij door wil geven. Dat is trouwens niet wat een schrijver uniek maakt, het is wat we allemaal doen. De bakker op de hoek, de politicus en de muzikant. Allen willen ze ons iets meegeven. Zo ook de boswachter, architect en de moeder, de schoenenverkoper, student en buurvrouw. Ze hebben zo veel moois te delen. De vluchteling, pompbediende en IC-verpleegkundige, de rechter, vuilnisman of de puber. Iedereen heeft zijn eigen verhaal met zijn eigen waardevolle plot.
Heerlijke hobby
Wat een schrijver wel uniek maakt, is dat hij het graag verwoordt, op schrift stelt. Dat kan als pedant of een tikkeltje roemzuchtig geïnterpreteerd worden, voor mij is het een manier om het leven meer zin te geven. Als een sport waardoor je loskomt van je verplichtingen en als een hobby waarin je je kunt verliezen. Natuurlijk is het fijn als het verhaal gelezen wordt. Vergelijkbaar met de schoenenverkoper die zijn klanten graag goed schoeisel verkoopt en de IC verpleegkundige die de beste zorg wil bieden.
Waar is de lezer?
Luisteren we voldoende naar elkaars verhaal? Zien we de zin ervan in of knikken we beleefd en lopen we door met onze eigen sores? Hebben we het nodig om gehoord en gelezen te worden, gezien en gevoeld? Of pinnen we zonder enig oogcontact ons bedrag bij de pompbediende en rijden we weer verder?
De afgelopen zeven jaren heb ik (blijkbaar) 122 blogs geschreven. Niet omdat ik dacht dat de wereld daarop zat te wachten, wel omdat het domweg mijn hobby is. Om precies dezelfde reden dus waarom jij naar de sportschool gaat, een danscursus volgt of prachtige herfststukjes in elkaar knutselt. Het houdt me fit, geeft me energie en laat me afschakelen. De ene keer lukt het beter dan de andere. Precies zoals jouw herfstknutselwerk, danspasjes of trainingsschema.
Blogboek
Er ligt een boek op tafel en het is mijn eigen Blogboek. Het was een cadeau voor mijn 50e verjaardag. Twee hartsvriendinnen gaven mij deze aanmoediging, mijn blogoeuvre in boekvorm. Vaak heb ik woorden om iets uit te drukken, nu even niet. Twee woorden voor de gevers: liefde en dank. Het voelt als “in mijn blote billen op straat.”
