Dag 5 op Zakynthos. Het komt hier met bakken uit de lucht.
Gonzalo’s staart heeft ook ons gevonden.
Dag 1 t/m 4 waren zonnig, zwembad, strand, Citroen C3, eiland verkend. Een onverwacht mooi eiland is Zakynthos. Bergen, groen, kliffen, olijfboomgaarden, prachtige doorkijkjes, gekleurde huizen, heerlijk eten en vriendelijke Grieken.
Wat ik niet wist, en blijkbaar wel had kunnen weten, is dat dit de laatste vakantieweek is. Hierna geen directe vluchten meer. Het eiland is toe aan zichzelf. Na maanden van comazuiptoerisme nu nog maar 400 toeristen, bestaande uit stelletjes, gezinnetjes en mij.
Geen drukke uitgaansstraten meer. Neonverlichting uit. Naar schatting 1 op de 25 restaurants open. Een uitgestorven boel hier. Zoeken naar een supermarkt die open is.
Wat vind ik het hier fijn! Geen cynisme hoor. Ik tank en tank maar bij. Mezelf dan, want aan een halfvolle Citroen bezinetank had ik meer dan genoeg gehad. Achteraf snap ik de breedlachende pompbediende tegen wie ik riep: “full please”.
Goed voor de Griekse economie.
Raampje open en gaan met die banaan. Vaak stoppen voor een mooi fotomoment.
Porto Paradiso, koffiestop, Volimes, Blauwe grotten, Baklava, geen Caretta Caretta, Dionysos kerk, Ouzo, Zakynthos city, verse vis, smeuïge feta, Vasilikos strand, Keri vuurtoren……..en een klagende onderbuurvrouw.
Dus ik voel me als een Godin in Griekenland en zij zit haar dagen af te tellen, samen met man en kind. Het voldoet niet aan haar verwachtingen. Arme dames van Sunweb. Ze hadden misschien beter Harry gestuurd.
Dezelfde locatie, dezelfde mogelijkheden, hetzelfde uitzicht, 1 vloer ertussen en op de schaal van tevredenheid het maximale verschil tussen 2 vrouwen. Ik ben nu even geen coach. Ik vraag haar nu even niet wat haar zo ontevreden maakt.
Ik ben deze week namelijk een Griekse Godin, die verliefd geworden is op Zakynthos.