Nou heb ik gelukkig nog niet veel meegemaakt op pijngebied, maar mijn oren en kiezen wel. In dit hoofdstuk laat ik mijn ex-kies aan het woord.
Kies nr 6 in 2017
“Zo, hoog tijd Marloes om jou eens lekker te gaan klieren. Natuurlijk doe ik dat het liefst op een moment dat jij niet thuis bent, want voor werk enkele dagen op locatie. Ik laat je hele hoofd steeds harder bonken, zodat je aanvankelijk niet weet waar het vandaan komt. Ik laat je expres naar een spoedtandarts op locatie bellen die toch geen tijd heeft haha. Ik dwing jou te snakken naar flinke doses paracetamol, maar om de twee uur boink ik er confronterend dreunend doorheen. Ik stuur je eigen tandarts op vakantie, zodat je, eenmaal weer thuis, naar een onbekende spoedtandarts moet. Aandoenlijk zie ik hoe jij die tandarts bijna wilde omhelzen toen de nood wortelkanaalbehandeling achter de rug was. Ik moest me kort daarna neerleggen bij het feit dat je eigen tandarts mij monddood maakte. Daarmee kwam een einde aan onze interactie. Jammer maar helaas.”
Aldus mijn kies een paar jaar geleden. Sindsdien geen woord meer gewisseld met elkaar. Tot een paar weken geleden. Hij begon, niet ik.
Ex-kies nr 6 in 2020
“Donder op met die soft pick tussen mijn buren en mij. Nee? Ik zal je leren: ik geef een stukje van mij aan jou. Ja, goed gevoeld, ik kots een stuk vulling eruit. Zo, nou jij weer. Kak, heb jij natuurlijk een tandarts die mij nog kan repareren. Dat mocht hij willen, want het was ik die het laatste woord wilde. Ik plande het zorgvuldig. Op maandagavond 9 maart vond ik het welletjes. Tijdens het avondeten liet ik mij gaan. Eens kijken hoe je daarop reageerde. Hihi, weer naar de tandarts, kom maar op met al die toeters en bellen. “Niet meer te redden en eruit”, dat waren de laatste woorden die ik hoorde. Die zag ik niet aankomen en ik heb me dan ook hevig verweerd. Ruim een half uur heb ik me staande weten te houden. Ik laat me toch niet zomaar eruit bikken? En nu? Nu ben ik niet meer. Nu heb ik een flinke wond en blijvend gat achtergelaten. Zul je me missen? Ik ga gewoon door hoor, volgens mij reïncarneer ik als tand en mag ik in mijn nieuwe leven een baby gaan plagen als ik doorkom. Joehoe!”
Loes Live & Learn houdt van interactie, ook als het lastig is of zelfs een wond achterlaat. Vaak is zo’n gat te overbruggen. Dus voel je welkom als je wat hulp kunt gebruiken bij je communicatie.
