Tegenstrijdig
Wat een week! Wat een week vol tegenstrijdige gebeurtenissen. De aanslagen in Parijs laten ons op onze grondvesten trillen. Voorafgaand aan Kerst 2015 zouden mijn lief en ik een paar dagen naar Parijs gaan en ik kan niet ontkennen dat ik twijfel. De Parijzenaren hebben het juist nu nodig dat we hun wonderschone stad niet mijden. Dat we juist met ons allen durven samenzijn en deze donkere dagen fier het hoofd bieden. En toch wachten we nog even met het boeken van een hotelletje. Vorig jaar zijn we naar Londen gegaan en ik zie nog voor me hoe zwaar beveiligd ook die prachtige stad er toen ook al uitzag. Westminster Abbey en the Houses of Parliament waren omringd door vele beveiligers, politie, militairen. Allen met oortjes en mitrailleurs en vooral ook met ogen die rete serieus ons allen observeerden. Eenmaal thuis gaven Matthijs en ik aan elkaar toe dat we die zware beveiliging best eng hadden gevonden, laat staan om in de bomvolle metro’s plaats te nemen.
Optimisme
Optimisme is misschien meer dan ooit nodig. Mijn gedachten gaan deze dagen regelmatig naar mijn pap en mam. Niet alleen omdat mijn pap op 20 november 78 geworden zou zijn en bijna 1 jaar dood is. Niet alleen omdat mijn mam bijna 80 wordt en helaas geen enkel besef meer heeft van het bereiken van welke leeftijd dan ook, vanwege haar vergevorderde Alzheimer stadium. Vooral wel omdat ik aan hen zou willen vragen waar zij hun optimisme vandaan haalden ten tijde van (en na) de oorlog die ze hebben meegemaakt. Waarschijnlijk zouden ze me met grote ogen aangekeken hebben en hebben moeten nadenken over hun antwoord. Hun generatie praatte nou eenmaal minder tot niet over hun gevoelens en angsten. Toch zou hun antwoord een zin zijn in de trant van: “Verbondenheid en liefde overwinnen alles” of “Optimistisch doorgaan met je leven en er iets van proberen te maken”.
Maastricht dus
Inmiddels zou ik ze kunnen vertellen dat ik, al zeg ik het zelf, een stoere stap heb genomen. Binnenkort open ik een Loes Live & Learn dependance in Maastricht. Soms helpt het lot je om optimistisch te blijven. Zo ook hielp het lot mij. Op een juweeltje van een locatie in hartje Maastricht mag ik binnenkort mijn klanten ontvangen. Mensen die eens kennis willen komen maken, coachklanten die in een prachtig eeuwenoud pand (1626) bediend kunnen worden. Ook de wat kleinere groepen zijn van harte welkom. Ik kan jullie daar trainen en begeleiden in intervisie of andere meetings. Zo enthousiast als ik zelf ben, zo enthousiast zullen ook jullie zijn bij het ervaren van deze locatie. Momenteel ben ik de ruimte aan het inrichten, dus heb nog even geduld. Maar ik zou het geweldig vinden om je daarna gastvrij te ontvangen, zodat je met eigen ogen ziet hoe optimisme kan werken.
Pap en mam: dankjewel voor zoveel optimisme. Parijzenaren: ik denk aan jullie en ik beloof bij deze dat we ons Kerstuitje gewoon lekker warm bij jullie komen vieren.