Vrijdag 10 april 2015
De thermometer heeft de 20 graden Celsius nauwelijks aangetikt. Het is ook nog eens vrijdag. Wat een heerlijke dag. Om 06.15 zat ik in de auto en hoorde ik de eerste zonnige interviews op Radio 2. Of de dames al dan niet in blote benen, onder een rokje, op hun werk zouden verschijnen? Bij voorkeur geschoren dan. En het allerliefst al mooi glanzend bruin. Eelt van de voeten, nageltjes mooi gelakt en op hakken graag.
Hollandse stijl
Ik ben een Hollandse vrouw. En wij schijnen alom bekend te staan om onze onvrouwelijke en allesbehalve stijlvolle verschijning. Wij durven in sneakers onder spijkerbroeken met laaghangende kruizen de straat op te gaan. Boven de 40 vinden wij het niet meer kunnen om hoge paardenstaarten te dragen en we hebben bijna allemaal een lobbes van een thuispak met capuchon.
Welke stijl?
Bij deze geef ik eerlijk toe dat ik een hele ontwikkeling heb doorgemaakt in mijn kleding en haarstijl. Wat wil ik nu precies uitstralen? Wie wil ik nu eigenlijk zijn? Waarom laat ik me beïnvloeden door mode en trends? Waarom wil ik er leuk, stoer, vrouwelijk, sexy (soms), authentiek (?), sportief, werelds uitzien?
Het nieuwe feminisme dan maar
In mijn pubertijd was ik een Mac & Maggie meisje, nogal alternatief, korte haren en ik wilde (geloof ik) een statement maken. Zie nu mijn kledingkast: vol met jurkjes en rokjes, veel hakken en een aparte opbergbox voor mijn haarspeldjes. Natuurlijk mogen de leatherlook en superstrakke broek niet ontbreken. Vorige week nog kocht ik een unieke jogging-legging voor mijn tennis, yoga en hardlopen. Beyonce als icoon: we moeten onze vrouwelijkheid juist laten zien. Altijd en overal.
…en dan de mannen…
Ik snap wel dat zij het spoor al lang geleden volledig bijster zijn geraakt. Ze denderen maar achter ons aan. Op het moment dat ze eindelijk snappen waarom wij het nodig hebben om af en toe eens van stijl te switchen, zitten wij alweer in een volgende fase. Het ene moment willen we dat ze getailleerde overhemden en strakke pakken dragen. Op een vrije dag of vakantie hijsen we hen het liefst in mintkleurige pelikanen-T-shirts en mannenslippers, als ze die teentechnisch verantwoord kunnen dragen natuurlijk. Anders niet.
Dus
Ik weet het niet. Ik geef toe dat ik het fijn vind om er traditioneel vrouwelijk uit te zien en dat ik daarin misschien ouderwets ben. Ik schijn geen meisje-meisje (ook zo’n term) te zijn. Ik houd ervan om me goed te voelen en kleding helpt me soms daarbij. Maar ik vind het uiteraard prima dat je er een andere stijl op nahoudt. Want ik oordeel duhuh niet.
In de periode dat ik veel reisde, heb ik bovenop een ezel in het Andes gebergte gezworen om me nooit meer te laten meeslepen door mode. Wat een geldverkwisting. En wie houden we daarmee voor de gek? Om die reden lach ik nu vaak heel hard en word ik tegelijkertijd schaamrood als ik voor mijn kledingkast sta.
Trendwatchers en grijze wollen sokken
Op vrijdag 10 april jl. maakte het niet uit. Iedereen voelde zich blij. Trendwatchers en grijze wollen sokken omhelsden elkaar. Het was namelijk 20 graden Celsius. Het kwam heus niet door mijn hippe bloemetjesjurk, nieuwe lipgloss of stoere zonnebril dat er zoveel getoeterd werd. En mijn gammele Peugeot, tussen al die mooie Fiatjes en Mini’s, kan het ook niet geweest zijn.
Het was die dag licht, de zon scheen. Het was weekend. We roken de barbecue al. We namen ons voor om viooltjes te planten. We trokken onze rokjes aan en we glimlachten naar ritsers op de snelweg.
Ik vraag jullie met klem om ook op grijze, regenachtige dagen eenzelfde blijheid aan de dag te leggen. Neem eens contact met me op hoe we jou en jouw bedrijf nog meer laten glimlachen, toeteren en gezond blij kunnen maken!