Vakantie top 10
Als je met jonge kinders op vakantie gaat, hoor je zoveel leuke vakantiecitaten. Mezelf beloofd om niet achter de laptop te kruipen. Dus nu alweer veel vergeten, want als ik eenmaal weg en los van alles ben, sla ik het blijkbaar niet op. Onze vakantie startte vanuit Nederweert naar Schladming in Oostenrijk, toen verder naar Rovinj in Kroatië; op de terugreis nog 1 nachtje Würzburg in Duitsland en toen weer home-sweet-home.
Algemene reisinfo
Ons reisgezelschap bestond uit Matthijs (49), Roos (8), Pim (6) en mij (43). Vervoer: Peugeot 508 met volgestouwde achterbak, volgestouwde dakkoffer, 2 kinderfietsen achterop, koelbox op de achterbank als scheiding voor de kids (en voor gekoelde drankjes), beeldschermpjes, koptelefoons, volgeladen tablets, kleur- en leesboeken. Overvolle lunchtas en fotocamera tussen de benen van de bijrijder (Marloes ja), incl. keukenrol, natte tissues, kleingeld om te plassen en tol te betalen. Zo’n 1271 KM op de teller. Ach ja, je kent het wel. Heerlijk!
Citaten
- Aangekomen in Schladming, de laatste 50 KM over een te donkere bergpass in de stromende regen met heftig onweer en bliksem. Pim, die hoogtevrees heeft: “Op de hoeveelste bagage van het hotel slapen wij”?
- Volgende dag met de kabelbaan naar ca 2000 meter gegaan. Goed voor Pim’s hoogtevrees. Maar kabelbanen worden soms stopgezet. Pim schrikt. Wij stelden hem gerust door te zeggen dat er soms een noodstop is als er iemand te laat in- of uitstapt. Diezelfde avond om 21.00 hangt de hele kabelbaan, prachtig verlicht, uiteraard stil en zegt Pim na ons dineetje in het dal: “Kijk, er is een heel lange noodstop, want de kabelbaan hangt al de hele tijd stil”.
- Op de camping in Kroatië. We zien allerlei mensen, dus ook mensen met een beperking en zo ook lilliputters. Nadat Roos en Pim met open mond keken en beseften dat lilliputters niet alleen in sprookjes voorkomen, zei Roos: “Is wel fijn hè dat zij ook vakantie kunnen vieren”.
- Geldeenheden en de waarde van geld. Euro’s en Kuna’s. Roos: “Ik bewaar deze Kuna voor Euro’s. Hoeveel krijg ik dan”? Wij: “Een kleine 15 cent”.
- Prachtige stranden in Kroatië, maar wel rotsen of kiezels. Pim: “Zoveel steentjes hebben wij echt niet in Nederland”. Dus nu mag ik op zoek naar mooie glazen flessen/potten om al die meegebrachte kiezeltjes in te bewaren.
- De kunst van onderhandelen. Volledig didactisch verantwoord legden we Roos en Pim uit waarom mensen soms onderhandelen over wat je een souvenir waard vindt. Voor het favoriete armbandje van Roos, met haar naam in gekrulde letters, vroeg de verkoper zo’n (veel te veel) 10 euries. Roos: “Okay”. Het was van haar eigen gekregen vakantiecentjes, maar wat was het verdriet groot toen ze het 3 dagen later al kapot trok.
- Zij: “Waarom gaan we nu al naar huis? We willen nog in Kroatië blijven” Wij: “Onze centjes zijn op”. Pim: “Dan hadden we beter wat minder pizza’s kunnen eten”.
- Tijdens een fantastische paardrijdtocht met Roos (haar grote hobby) en mij, tijdens zonsondergang door prachtig natuurgebied, olijfboomgaarden, vijgenbomen, authentieke boeren die aan het werk waren… Roos: “Ik vind de manege toch echt leuker”.
- Roos: “Waarom hoor je krekels wel zo hard en zie je ze niet”?
- Wij: “En wat gaan we vandaag doen”?, op de dag dat we op vakantie vertrokken. Pim: “Lief zijn”.
Laten we dat erin houden met ons allen: lief zijn!