Juanes
Daar stond hij dan, geheel in het wit gekleed (live foto), dus geen Camisa Negra voor Juanes op het Afro Latino festival afgelopen zaterdag. Deze Colombiaanse man is mooi en lijkt op een moderne Jezus; de laatste keer dat ik hem zag was 10 jaar geleden en toen vond ik hem al een leuke jongen. Ik vind hem prachtig, ik houd van die zwoele blik onder die donkere wenkbrauwen. Ik houd van zijn muziek. En wat vond ik het wederom jammer dat ik zijn teksten niet mee kon zingen. Ik kom niet verder dan Camisa Negra en A Dios le pido. Sinds zaterdag heb ik dus 2 wensen: cursus Spaans en dansles Salsa en Merengue.
Afro Latino
Het Afro-Latino Festival in Bree (België) is een tropisch muziekfestival. Sinds 1999 presenteert het festival een selectie van de beste artiesten uit Afrika, Latijns Amerika, de Caribische eilanden en Zuid Europa. Behalve veel live muziek kun je ook genieten van tropische dansen, sfeer, cultuur en eten. Mijn vriend Matthijs en ik krijgen niemand mee naar dat festival, dus we maken er altijd een feestje-met-ons-2 van. Dit jaar zijn Roos en Pim ’s middags mee geweest. Jong geleerd is oud gedaan. Openstaan voor andere culturen en een festival ervaren. Geweldig dat Afro Latino kinderen gratis toegang verschaft en een “kindergebied” inricht.
Bij binnenkomst was Zule Max aan zet. Wat een Girl Power! 13 dames, allen in verschillende rode jurken. Je zult snappen hoe dat swingt. Dan ben ik al om en dan baal ik ervan dat ik geen instrument bespeel of ook maar een beetje zuiver kan zingen. Matthijs en ik waren direct in de stemming, Roos en Pim ook in hun “kindergebied”. Lekker op een plaid liggen en kijken naar mensen van Afrikaanse, Chileense, Caribische, Colombiaanse, Venezolaanse, Panamese, Dominicaanse, Braziliaanse afkomst. Dan mis ik er zeker nog een paar.
Glimlach
De gastvrijheid en het enthousiasme van onze zuiderburen (ik bedoel nu de Belgen als organisatoren) zijn blijmakend. In mijn werk, ook privé hoor, heb ik het regelmatig over “de glimlach” en dat kleine beetje extra geven in je werkomgeving. Bij Afro Latino heb ik geen potentiële klanten gespot. Wel kwam ik een actuele opdrachtgever tegen. Bijzonder om elkaar in deze setting tegen het lijf te lopen.
Juan Luis Guerra
Een Dominicaanse bekende en ouwe rot in het vak. Een 14 koppige band, blazers, percussie en andere spannende ritmische instrumenten. Mijn Matthijs, die trompet en trombone speelt, kon zijn vingers hierbij aflikken. Wauw, wat een fijne opwarmer voor de held van mijn dag: Juanes. Kom ik toch weer op hem terug.
Ja, hij is een showpikkie.
Ja, hij weet hoe hij zijn lange haren achterover moet gooien.
Ja, zijn gezichtsuitdrukking bij gevoelige nummers is wat veel vrouwen heerlijk vinden.
Ja, hij is sympathiek richting zijn publiek.
Ja, het was te warm voor zijn stoere leren jack, dus die ging al snel uit. Ook niet verkeerd.
Ja, hij bewaarde zijn 2 grootste hits tot het einde, zodat we met een brede grijns het festivalterrein verlieten.
Ja, ik heb niet gekwijld.
Ja, mijn Salsa en Merengue steken bleek af bij wat het gros om ons heen liet zien.
Nee, ik had niet gedronken. Ik was de BOB, dus wat je hier hebt gelezen is puur en nuchter.
Ja Afro Latino: tot volgend jaar!
Kunnen jullie in je werk nog meer commitment en passie gebruiken? Wil je weten hoe je jouw medewerkers nog vaker laat glimlachen? Is het belangrijk dat jullie klanten net dat kleine beetje extra ervaren? Neem dan contact op. Loes, Live & Learn verandert iets.