4 oktober

Kunnen we het aantal dagen dat we iets of iemand in het zonnetje zetten, terugbrengen tot op één hand te tellen? Anders raak ik de draad kwijt. Daarbij vindt mijn geweten het niet fijn om telkens achter de feiten aan te lopen. Shit niet gedacht aan Secretaresse Dag, oeps de Dag van de Leraar voorbij laten gaan, neeeeee was vandaag de Dag van de Vrouw? Om maar niet te spreken van de Dag van de Handdoek, de Dag van de Schildpad, Whisky Dag. Echt waar! Alleen al de dagen waarop we extra aandacht vragen voor een ziekte? Telkens een mooi gebaar en super belangrijk hoor, maar door de hoeveelheid “De Dag vans” acht ik de kans op een groeiend aantal lacherige reacties groot.
Kun je zomaar een eigen dag verzinnen?
Ja, iedereen kan een dag in het leven roepen. Er zijn geen eisen. Dat een dag aandacht krijgt, is het belangrijkst. Mooi! Is mijn eerste reactie. Vrijheid van meningsuiting namelijk en daar hoort bij dat je je vanuit een diepgeworteld idealisme giga druk maakt over het een of ander. Vervolgens denk ik: “Moeilijk ook wel!” Want waar houdt het dan ergens op als we allemaal zomaar een eigen dag in het leven kunnen gaan roepen?
De Dag Van Vandaag
Je voelt hem al: ik zou iedere dag het liefst vieren als De Dag Van Vandaag. Laten we moeders, vaders, schildpadden, zieken, LGBT’s, whiskeys, leraren, vuilophaalmensen, directeuren, vrijwilligers, schrijvers, mantelzorgers, kastanjes en kunstenaars blijven eren. Laten we vooral ook onze vruchten, planten, meubels, eikels & Paaseieren, kapsters en masseurs niet vergeten. Iedere dag weer mogen we denken aan vluchtelingen, lederen meubels, sprinkhanen, kussens, graaiers, boomchirurgen en poetshulpen.
Dierendag
Sinds 19 december 2017 is er voor mij een belangrijke dag in mijn top-5 gekomen. Jawel: DierenDag. Lekker retro en van alle tijden! Al hadden wij vroeger thuis enkel parkietjes, goudvissen en soms witte muizen, de liefde voor dieren zat er blijkbaar toch al in. Nazaat van een boerengezin ja. Lieve Tjeu, deze Blog is voor jou! Ik kan me niet meer voorstellen dat je er niet was. Je spiegelt, confronteert, troost en daagt uit. Je doet je eigen ding, nestelt je lekker tegen me aan en aan de lijn trek je nog steeds als een serieuze sledehond. Je bent inderdaad die grote wolf in dat kleine lijf. Zullen we gewoon De Dag Van Tjeu in het leven roepen?