Met “Dankjewel voor alles” van onze Guus op de radio, sloot ik vandaag een bijzondere dag af met alleen maar fijne ervaringen en kanjers. Is iemand van jullie wel eens blij geweest dat je eindelijk naar de tandarts mocht? Nee? Dan heb je nog nooit een zenuwbehandeling nodig gehad. Yes, hij is eruit. Graag had ik hem even gedag gezegd, maar zo’n zenuw is ofwel te klein voor het blote oog, ofwel die van mij was zodanig onfris dat de tandarts hem maar meteen heeft weggegooid.
Spoed?
Al 3 weken zeurde die kies, iets wat mijn eigen tandarts had willen voorkomen tijdens mijn laatste bezoekje van 6 weken geleden. Zijn woorden galmden nog na: “Ik moet heel diep boren, dus ik kan niet met zekerheid zeggen of dit afdoende is”. Om een heel lang verhaal kort te maken: 2 spoeddiensten gebeld, zowel in Renesse als in Weert. Mijn eigen tandarts is nl 2 weken afwezig: vakantie. “U bent geen spoedgeval”. Dus met vele milligrammen Paracetamol en Ibuprofen ben ik de afgelopen 2 dagen en nachten doorgekomen. En dan heb ik het nog niet over de weken dat de pijn eigenlijk al behoorlijk zeurde en de kies geen kauwen, koud en warm toestond.
Vanochtend om 11.30 wilde ik vervangende tandarts Bas het liefst omhelzen. Met een dankbare handdruk en blik in mijn ogen, EN met een compleet verdoofd links gezicht, vertrok ik naar mijn andere afspraak van vandaag. Dat was kanjer 1.
Rick de paardencoach
In Berlicum ontmoette ik mijn andere 2 kanjers van vandaag. Nee, 3 kanjers. Ik gunde coachklant Karin (kanjer 2) een unieke leerervaring. Paardencoach Rick (kanjer 3) nam ons mee in deze wereld. Zelf had ik het geluk om jaren geleden eens door een paard gecoacht te worden en ik vind het jammer dat ik er zo lang mee gewacht heb om mijn klanten dit te laten ervaren. Oh’s en Ahaaa’s! Wauws! Gaaf! Mooi! Alleen maar superlatieven!
Spiegeltje, spiegeltje
Een paard is gewoon zichzelf en reageert. Het wil niet aanvallen, want het is een prooidier. Het is niet gevoelig voor status en heeft niet alle filters die mensen hebben in de interactie met elkaar. Het is puur en reageert op wat het nu ervaart. Oftewel: het paard is de spiegel voor jouw gedrag. Jouw non-verbale gedrag, want het begrijpt je woorden niet. Met die strekking mocht Karin haar coachvraag cq leerwens inbrengen en gingen we naar buiten. Karin mocht kiezen uit 5 paarden en ze koos voor de uitdaging: het grootste paard Gio (kanjer 4).
Kennismaken en een oefening
Alleen al de kennismaking tussen Karin en Gio leverde stof op om over te reflecteren. Samen met Rick mocht ik observeren. Nu kan ik van beroep dan wel trainer-coach zijn; ik ben echter geen paardencoach. Toch is het geweldig om te aanschouwen wat er gebeurt in de interactie tussen paard en mens. Na de kennismaking gaf Rick Karin de opdracht om Gio een rondje te laten lopen dat zou eindigen tussen 2 balken in het midden van de ruimte. Zonder touw. Wat wil Karin en wat wil Gio? Hoe zorgt Karin ervoor dat Gio meegaat? Wat doet Karin als Gio niet wil? Hoe maakt Karin verbinding? Hoe reageert Gio? Zojuist appte Karin me dankbaar voor deze unieke leerervaring
“Dankjewel voor alles”! Dankjewel tandarts Bas voor de zenuw-die-niet-meer-is. Dankjewel coachklant Karin voor het vertrouwen. Dankjewel paardencoach Rick voor zoveel professionaliteit. Dankjewel Gio. To be honest: jij was de allergrootste kanjer vandaag!