Mocht je je afvragen waarom ik op rode lakpumps zit op mijn website? Dan komt hier het antwoord.
Ik heb iets met rode lakschoenen. En ik ben er afgelopen weekend achtergekomen waar dat vandaan komt. Ja, dat gaat terug tot in mijn jeugd. Daarover later.
Toen ik op Aruba woonde, kocht ik eens rode lakschoenen, met bandjes. Een soort tango schoenen die ik gebruikte voor dansavonden. Mits goed geleid, salsaade ik er heerlijk op los, op die rode schoenen.
En omdat ik nou eenmaal graag door het leven dans, deed ik die schoenen ook in mijn werkende leven aan. En altijd, echt altijd als ik die schoenen aan had, verliep mijn dag uiterst fijn en succesvol. Ik ging daar een dingetje van maken. Bij afspraken waarvoor ik gespannen was, trok ik mijn rode lakschoenen aan. Ook bij acquisitiegesprekken hielpen ze me altijd. Ik paste op een gegeven moment mijn hele outfit op die rode schoenen aan. Het werkte.
Nooit meer heb ik diezelfde schoenen kunnen terugvinden. Had ik maar meteen 5 paar gekocht. Als slap aftreksel heb ik een paar andere rode lakschoenen. Helaas zonder bandjes en veel te bordeaux rood. Niet dat echte felrode. Als protest draag ik ze nauwelijks. Ik was bijna zover dat ik mijn bijgeloof kon loslaten.
Totdat ik afgelopen zondag in de Efteling was. We lopen het sprookjesbos in en tataaaaa, ons eerste hoogtepunt waren “de dansende rode schoentjes”. Gebiologeerd heb ik sinds lange tijd weer naar die schoentjes gekeken. Ben ik eens een dag niet met bewustwording bezig, plopt er zomaar het antwoord op waarom ik toch zo van rode lakschoenen houd. Vroeger alleen maar kijken naar die dansende schoentjes zonder voeten, nu vooral bezig met de moraal van het sprookje.
“Sommige dingen willen we zó erg graag dat we al de rest – ook de mensen die om ons geven – vergeten. Dat zou een van de lessen uit de rode schoentjes kunnen zijn. Karen hield van de vrouw die haar in huis nam, maar ze hield nóg meer van dansen en van haar dansschoentjes. Allemaal laten we ons wel eens meeslepen in onze drang om iets te hebben of te beleven. En dan hebben we niet altijd aandacht voor wat echt belangrijk is. Misschien dansen de rode schoentjes wel rond om ons te helpen om daar even bij stil te staan”.
Ja, ik vind de moraal mooi en de schoentjes nog mooier. Wat denk je? Loop ik nog snel even door de winkel met Efteldingen, staan daar precies van die rode schoenen met bandje. Niet de open schoentjes van het sprookjesbos, maar een replica van die van mij. Ze zijn voor kleine meisjes bedoeld. Dus dit grote meisje is hevig teleurgesteld dat ze maar tot maat 36 gaan.
Mijn bijgeloof is terug en mijn zoektocht zet zich voort.