Yes, we roken hem, of is het haar, al langer: de Lente! Die paar graden vrieskou ’s nachts konden er toch geen echte winter meer van maken. De magische datum van 21 maart is bereikt en er verandert iets. Helaas veranderde er 1 dag na de lente-aanvang 2016 veel te veel. De aanslagen in Brussel waren een vreselijk slecht begin.
Zeeland
Deze lente verblijf ik vaak in Renesse, zodat ik niet iedere dag zo’n 360 KM hoef te reizen om een goede opdrachtgever fris en fruitig te kunnen bedienen. Dus was ik op die bewuste ochtend van 22 maart vooral bezig om de stacaravan van mijn gastvrije schoonzus (mijn zelfgekozen B&B) op een enigszins acceptabele temperatuur te krijgen, voordat ik de douche instapte. Nou ja douche? Een ieniemienie hokje met een ieniemienie straaltje. Ik zou het zelfs geen straaltje willen noemen. Ik zette “de douche” en TV aan, zodat “de douche” even op kon warmen, en werd direct geconfronteerd met de eerste berichten over de aanslag op vliegveld Zaventem. De eerste beelden lieten enkel wat rennende mensen op straat zien. Toch kreeg ik direct een nine/eleven gevoel over me. Onze wereld lijkt gek te worden?
Lammetjes en bijna rokjes
Een klein halfuur later reed ik door het fantastische Zeeuwse landschap naar mijn opdrachtgever in Middelburg. Op de radio wilde ik het actuele nieuws over de aanslagen in Brussel horen. Ik zag de nieuwe lammetjes niet meer. Ik probeerde me te concentreren op de prachtige Oosterschelde-kering. Multi-tasken kan ik echter niet en dus won mijn auditieve kant het van mijn visuele behoefte.
Precies een week later zat ik wederom in de caravan (begint al als 2e thuis te voelen) en zag ik de zonnige berichten voor dit weekend. Ik dacht na over de tegenstrijdigheid tussen vreselijke aanslagen en een nieuwe lente. Over vechtscheidingen en de liefde voor kinderen. Over de drukte in mijn werkende leven en een vakantie die er aan zit te komen. Over een vloer die in de olie gezet moet worden en de mooie nieuwe kleuren in ons huis. Over het vele voor- en nawerk voor een goed Abraham-feest en het feest zelf. Over alles wat en allen wie ik mis in mijn leven en over alles en iedereen waarvoor ik dankbaar ben.
Wat ik maar wil zeggen: we kunnen onszelf afstemmen op onze gedachten en gevoelens. We zitten zelf aan de knoppen. We kunnen onze cirkel van invloed nooit groter maken dan onze cirkel van betrokkenheid. Het begint bij onszelf. Die ochtend liet ik de radio uit en genoot ik van de Delta werken en van lammetjes. Veel fijner!