Flabbergasted
Zomaar een dag in het mooie, zonnige Zeeland. Heerlijk gewerkt en dus rijd ik in opperbeste stemming naar mijn favoriete verse viskraam in Renesse. Wil ik parkeren achter de Jumbo die plaats biedt aan zo’n 10 auto’s en bereikbaar is via een erg smalle doorgang. File rijden dus en hopen dat er geen al te grote SUV’s van de parkeerplaats af moeten via diezelfde doorgang. Altijd een gok of er plek vrij is. Goed gegokt. Mijn grote Duitse voorganger pakt keurig het op 1 na laatste plekje, zwaait in zijn spiegel naar mij en ik maak een bochtje om mijn auto te parkeren. Achteruit parkeren is niet mijn sterkste kant.
Schiet er heel plots en snel een zwart autootje met een grote chauffeuse die plek op. Dus ik kijk, doe mijn raam open en zeg haar vriendelijk dat ik stond te wachten en daar wilde parkeren. Krijg ik me toch een boze uitbrander: “Ik heb staan wachten hoor”. Ik: “Uhm, ja ik ook en u stond toch achter mij”? Ik kon niet anders dan wachten op haar parkeermanoeuvre en heb met mijn grootste glimlach gezegd: “Geniet van uw gratis parkeerplek, ik zoek met liefde een geheel andere P”.
Komkommer
Zou dat dezelfde mevrouw geweest zijn van wie ik vorige week ook al zo’n pijnlijke uitbrander kreeg? In de Jumbo van Renesse, kan geen toeval zijn, ging extra kassa 3 open. Bomvolle karren voor me en dus voeg ik in naar links waar ik mijn ene komkommer bij kassa 3 wil afrekenen. Komt er uit 1 van de gangen een kar aangestoven met een vrouw erachter die keihard tegen mijn kuiten rijdt: “Nou, dit vind ik echt niet normaal hoor”. Ik: “Okay, dan mag u voor met uw hele vracht en wacht ik keurig, geen enkel probleem”. De bemoedigende blikken en lieve knipoogjes van anderen maakten dat ik niet een open dialoog met die mevrouw ben aangegaan. Laat maar.
“Laat maar” = niet de oplossing
Toch is het niet voor niets dat ik hier een Blogje aan wijd. Blijkbaar moet het me van het hart dat ik de dialoog dan mis. Dat ik graag in gesprek wens te blijven over verdraagzaamheid. Dat hoeven heus niet altijd zware en diepe normen-waarden discussies te worden. Dat kan volgens mij juist heel goed en dichtbij over kleine alledaagse dingen die je meemaakt. Gemiste kans voor mij dus op bovenstaande incidenten? Misschien wel.
Maak het klein en dichtbij. Kijk wat of wie jij op die ene dag kan beïnvloeden om een stukje dichterbij te komen. Dichterbij jezelf, dichterbij die ander, dichterbij geluk, liefde en ontspanning. Dat vind ik succes. Want dichterbij verdraagzaamheid is misschien een te grote, moeilijke en verweg opdracht.